کد مطلب:313331 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:287

رحلت ابوطالب روز حزن رسول الله و امیرالمؤمنین
وفات سید بطحاء حضرت ابوطالب علیه السلام روز 26 رجب سال دهم بعثت، اتفاق افتاد. حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در مصیبت آن حضرت بگریست و چون جنازه اش را حمل می كردند آن حضرت، از پیش روی جنازه ی او می رفت و می فرمود: ای عم بزرگوار، صله ی رحم كرده ای و در كار من هیچ كوتاهی نكرده ای، خدا تو را جزای خیر دهد.

بعد از سه روز و به روایتی 35 روز، وفات حضرت خدیجه علیهاالسلام واقع شد و حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم او را با دست خویش در حجون مكه، دفن كرد. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بعد از وفات حضرت ابوطالب و خدیجه علیهم السلام چندان غمناك بود، كه از خانه كمتر بیرون می آمد، و از این جهت آن سال را، عام الحزن نام نهاد. بعد از رحلت حضرت ابوطالب علیه السلام مشركین عرب به دشمنی آن حضرت بیفزودند و به آزار آن حضرت پرداختند، چنان كه یكی از سفهای قوم به اغوای آن جماعت روزی مشتی خاك بر سر مبارك رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ریخت و آن حضرت جز صبر چاره ای نداشت. [1] .

در خور ذكر است كه دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت در طول تاریخ مرثیه ها و مدایح بسیاری درباره ی حضرت ابوطالب علیه السلام سروده اند، كه ما برای زینت كتاب یك رباعی از امام المتقین و سیدالموحدین امیرالمؤمنین علیه السلام را در مدح آن حضرت می آوریم:



أباطالب عصمة المستجیر

و غیث المحول و نور الظلم



لقد هد فقدك اهل الحفاظ

لقد كنت للمصطفی خیر عم [2] .


[1] منتهي الآمال: شيخ عباس قمي، جلد 1 ص 37 چاپ علميه ي اسلاميه.

[2] وقايع الايام: حاج شيخ عباس قمي ص 327.